Pojaśniało. Wczorajszy mrok  przemienił się w poranny szron i przedpołudniowy, sypiący drobnymi płatkami śnieg. Cienka warstwa białego puchu sprawiła, że świat stał się ładniejszy, bardziej pogodny, wnosząc okruchy optymizmu  w skamieniałe z niemocy serca. Tykanie zegara nie brzmi już tak głucho, dźwięk telefonu nie napawa już lękiem, potrawy odzyskały zapach i smak, krótkie dni wydają się być dłuższymi… Czy to tylko złudzenie?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jako pierwsza ze słodką minką i puszystą kitą prezentuje się Kicia.

 

 

Ulubionym zajęciem Kici są wspinaczki, tym razem po drzewach, im wyżej, im bardziej niebezpiecznie tym lepiej…

 

 

Na dachu samochodu, interesujący się motoryzacją siedzi Miluś z pozorną obojętnością przyglądając się światu.

 

 

 

Kocurek również wspinaczki lubi, wdrapuje się na drzewa bez problemu, ale jak tu się dostać się na dół?

 

Zorka, czujna strażniczka Siedliska i oddana opiekunka kotów.

 

 

Mimo sędziwego wieku, w wolnych chwilach kręci młynki…

Ani listopadowe poranne mgły, ani coraz szybciej zapadający zmierzch, ani wiatr smagający policzki, ani zimne, wilgotne powietrze, ani nawet siąpiący deszcz nie są w stanie przeszkodzić mi w codziennej krzątaninie w szykującym się do zimowego snu ogrodzie. Nie są w stanie także zatrzymać mnie w wędrówkach po ozimych polach, bagnistych łąkach i pachnących igliwiem lasach Pojezierza. Z każdej eskapady, krótszej czy dłuższej, mniej czy bardziej ekscytującej przynoszę pełne kieszenie szyszek i żołędzi, przynoszę kosze przelewających się naręczy suchych roślin i ziół, namiastkę ostatnich kwitnących jeszcze kwiatów w ogrodzie, przynoszę kosze opadłych liści i innych leśnych skarbów. A w każdym z nich dostrzegam coś interesującego… kruchość, kolor, kształt, fakturę, zagubiony promień słońca, niesłychaną wolę życia,  niedoskonałość, nieuchronność   przemijania…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mój blog został przeniesiony na platformę WordPress, nie ja byłam tej przeprowadzki inicjatorką i wykonawcą lecz administrator Onet.

Przepraszam wszystkich za początkowe trudności z wpisywaniem komentarzy, zmieniłam szablon i teraz już ta funkcja działa poprawnie. Z pisaniem notek i wstawianiem grafiki nie mam problemu lecz niektóre opcje na blogu  są nieaktywne i pewnie trochę czasu mi zajmie  odnalezienie przyczyny ich niemocy, która zapewne okaże się niemocą moją…

W  każdym  razie  łatwiej  jest  prowadzić  półciężarówkę  jedną  ręką,       a drugą robić zdjęcia niż rozgryzać tajniki nowej blogowej platformy…

 

 

 

 

 

Tylko spokój może mnie uratować 😉