Miesiąc: październik 2011

 

O tej porze roku na każdy „powolny” spacer po lesie – czyli taki w którym towarzyszy mi mój zwierzyniec – oraz na obchód po leśnym ogrodzie, zabieram ze sobą koszyk i sekator. Wypatruję bowiem różnych atrybutów jesieni takich jak szyszki, żołędzie, opadłe liście, zwiędłe kwiaty, kwiaty które jeszcze w ogrodzie kwitną, gałązki…  Choć niektóre z nich, to tylko „suche badyle” to jednak lubię układać je w koszykach, wazonach, pojemnikach, naczyniach.. przystrajać dom w jesienne akceny. Wieczorem zapalam świece, lampki, światełka i raz po raz zerkam na skarby, które do domu przyniosłam…

  

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

światełko niech płonie dziś w każdej duszy

 

 

 

 

 

Siedlisko jeszcze niedawno położone było na skraju sosnowego lasu i choć swego położenia nie zmieniło, to  dziś dom zdaje się tonąć wsród drzew. Na tle zawsze zielonych igieł malowniczo migocą złoto-brązowe liście nadając otoczeniu mimo chłodu jesieni, ciepły i przyjazny klimat. Niedługo czerwony kapelusz dachu całkowicie pewnie zatonie wśród zapachu igieł i szmeru liści czyniąc z Siedliska pełną tajemnic leśniczówkę …   

 

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

W dłoniach trzymam kije do nordic walking, idę już drugą godzinę, słońce usiłuje przedrzeć się przez warstwice chmur, czasami jasy promień oświetla złote liście, te na drzewach i te finezyjnie spadajace na ziemię. Czasami  mgiełka melancholii otula las, jezioro i ..mnie, gubiąc promienie słońca w głębi jeziora i w głębi serca. Czasem wiatr wieje prosto w oczy powodując, iż obraz zaczyna drżeć i rozmywać się w kroplach rosy, mgieł… łez. Dziś, w mojej wędrówce towarzyszy mi cicho szumiący jesienny las, przystrojone w pastelowe szaty drzewa, przelatujące nad głową ptaki, beztrosko snujące się po wodzie łabędzie…  A ja idę dalej w precyzyjnie obranym kierunku, jestem na tym szlaku i nigdy się nie wycofam, choćby miało mi w głowie zawirować, a ziemia spod stóp osunąć chciała…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

…sałatka warstwowa, której istotę stanowi śledź matias, warzywa i sos jogurtowo-majonezowy jest pyszna, zwłaszcza gdy spożywa się ją w miłym towarzystwie i w pięknych okolicznościach przyrody ;-)…

…wszystkie składniki należy pokroić w kostkę i dobrze odsączyć, z oleju, soku… aby kolorowe warstwy nie rozmazały się i nie rozpłynęły w tęczowj misie …

…na sos składa się majonez i gęsty jogurt, który mieszamy, przyprawiamy solą, odrobiną pieprzu, ziołami prowansalskimi i przeciśniętym przez praskę czosnkiem, przekładamy sosem kolejne warstwy, rozsmarowując dokładnie na całej powierzchni…

…składniki układamy dowolnie, kierując się intuicją i komponując kolejność barw według uznania…

…w mojej misie na samym dnie leżą ugotowane ziemniaczki, na których spoczywa pokrojony matias z cebulką, następnie jajka ugotowane na twardo, dalej  ogórki kiszone, kukurydza z puszki, buraczki konserwowe, ponownie śledzik z cebulką i na samej górze ogórki kiszone ze szczypiorkiem jako wierzchnia zielona warstwa…

…składniki oddzielamy od siebie sosem w ilości takiej jaką lubimy najbardziej… 🙂

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

O tej porze roku Las jest jak zaczarowany, kolorowy parasol, migocący na tle błękitu barwami, które lubię najbardziej… zieleń, brązy, żółcienie…

 …Las szeleszczący pod stopami, darami spadającymi z szykujących się do zimowego snu Drzew… czuję jego magię i aurę tajemniczości połyskującą na złotych liściach, szumiącą w koronach drzew…

Spacer jesienny… po Lesie, który pachnie tak świeżo, igliwiem, jeziorem, kasztanami… to wielka przyjemność, zwłaszcza że wesoła kompania w postaci moich zwierzaków, nie może już doczekać się codziennej wspólnej wędrówki…

 

  

 

 

 

 

 

 

 

         Idziemy więc raz w słońcu raz w cieniu, spoglądając w górę ku Niebu, to znów pod nogi (łapy) na Ziemię…

poruszamy się zazwyczaj dwójkami, zrobienie zdjęcia całej trójce graniczy z cudem… może kiedyś 😉

…podziwiamy przyodziane w koronkowe sukienki drzewa i przyglądamy się pojedynczym zmianiającym barwę i kształt liściom… słuchamy jak ćwierkają sikorki i… skrzeczą sójki…

…taki sobie zwyczajny jesienny spacer…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

… siedzę sobie na werandzie, piję herbatę z miodem i cytryną, czytam książkę o „Kocie, który lubił Brahmsa”, wygrzewam się w promieniach jesiennego słońca…

… i nagle rozpoczyna się spektakl…

…dzwonią niczym delikatne dzwoneczki, tańczą niczym srebrne igiełki, spadają z nieba.. w różnym tempie, raz z impetem, po chwili snują się tylko mieniąc i połyskując na zielono-bursztynowym tle… a wszystko to przy akompaniamencie skrzypiec, deszczu i wiolonczeli…

…koncert podwójny…

 

 

 

  

 

…natura maluje najpiękniejsze obrazy…

  

 

 

 

 

 

 

…piękne, słoneczne jesienne dni, pełne delikatnych rozedrganych liści wokół nieba rozciągniętych niczym misternie utkana pajęczyna…

…dni intensywnych barw, mieniących się brązem, złotem i czerwienią… na drzewach, krzewach, winoroślach…

…dni, kiedy trzeba uważać, aby nie wpaść na aksamitne, wytworne kapelusze, ścielące się wśród mchu, żołędzi i zeschniętych liści…

…dni pełne zapachu lasu i odchodzącego lata, nawoływania zbierających się do odlotu, żurawi…

… siedliskowe żurawie odleciały do Hiszpanii i Tunezji już jakiś czas temu, teraz dzień i noc słyszę klangor żurawi, które lecą chyba ze wschodu, zbierają się tu niedaleko i  głośno omawiają trasę swej jesiennej wędrówki…

…w te piękne październikowe dni przemierzam leśne ścieżki Pojezierza, a szelest opadających liści nieustannie   mnie zachwyca…  to dopiero początek złotej jesieni…

 

  

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

…ostatnie tęskne spojrzenie na tatrzańskie szczyty, ostatnia pożywna czarka kwaśnicy pałaszowana w schronisku na góskim szlaku, ostatni łyk zimnej wody zaczerpnięty z wartko płynącego potoku, w doliny urok spojrzenie ostatnie… tego roku, rzecz jasna…

 … do domu wracać pora…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

…wyjeżdżałam z siedliska ponad tydzień temu, latem, a powróciłam jesienią, jakże piękną, ciepłą, słoneczną, kolorową…