"Ze wszystkich zakątków Ziemi, ten najpiękniej się do mnie uśmiecha"
Ciało pedagogiczne na spacerze.
Ciało pedagogiczne w skupieniu pałaszuje pstrągi.. i nie tylko.
Nasycone i zrelaksowane ciało pedagogiczne..
Ciało pedagogiczne tuż przed kąpielą w jeziorze.
Ciało pedagogiczne opanowało „zieloną” siłownię.
Inne wątki z pobytu ciała pedagogicznego w Leśnym Siedlisku niechaj pozostaną tajemnicą :–))
Drwęca uznawana jest za jeden z najpiękniejszych szlaków kajakowych w Polsce, malownicze przełomy, czysta woda, urokliwe zakola i rozlewiska, piękne krajobrazy, a przy tym kameralność szlaku decydują o jego nietuzinkowych walorach. Drwęca jest jedyną rzeką w Polsce, która na całej swojej długości – 207 km, stanowi rezerwat przyrody.
26 osób zakochanych w Pojezierzu Brodnickim i jego okolicach zaopatrzonych w ekwipunek kajakarza wskakuje do wygodnych, szybkich i niezatapialnych kajaków, aby popłynąć tą meandrującą i urokliwą rzeką, co prawda nie 207 km ale 18!
Startujemy w Wielkim Głęboczku, spływ kończymy w Tamie Brodzkiej.
Dzień jest ciepły, słoneczny…
…rzeka przyjazna..
…a powalone na Drwęcy konary i drzewa nadają jej atrakcyjności..
…aż napotykamy wielką, położonę na Drwęcy wierzbę, która skutecznie tarasuje wodny szlak..
…niektórym udaje się przecisnąć pod pniem wielkiego drzewa, inni lądują w rzece, a jeszcze inni obchodzą przeszkodę…
…liczymy uczestników… wszyscy są, niektórzy co prawda mokrzy, ale przecież na spływie i na taką ewentualność trzeba być przygotowanym..
…a tak wygląda przeszkoda z drugiej strony, już po jej pokonaniu..
..pogoda, tak jak i rzeka bywa kapryśna, zmienia się nagle…
..by na finiszu pokropić deszczem…
…spływ kajakowy Drwęcą zaliczny jest do łatwych, polecam wszystkim aby doświadczyli tego przyrodniczo-poznawczego doznania…
..maj rozgościł się na dobre… rozświetla słońcem soczystozielone liście drzew, krzewy jagód i inne leśne doskonałości.. deszczem skrapla pnące się ku niebu płatki kwiatów..
..idę znajomą mi nie od dziś leśną ścieżką… ten ziołowy zapach…, ten świergot i śpiew ptaków … urzeka…
…na swojej drodze napotykam.. feromonowe pułapki…
…brzmi nieźle :–))) ale .. dotyczy owadów.. jest to urządzenie, które dzięki wykorzystaniu wabiących substancji zapachowych wykorzystywane jest w ochronie lasu do ograniczenia liczebności szkodliwych owadów leśnych,
… na swej drodze napotykam również na niezliczone pola leśnych konwalii… roztaczają zapach niczym feromonowe pułapki… dałam się złapać,..
Wędzimy dzisiaj pierwsze ryby!
Wiedzę na ten temat posiedliśmy tylko w teorii, w porywach do kursowo-warsztatowej, prosimy więc do pomocy Mistrza Ceremonii.
Panowie po żmudnym patroszeniu pstrągów, po 12 godzinnym namoczeniu ich w solance nadziewają ryby na haki,
zawieszają ryby w wędzarni, rozpalają ogień i z zainteresowaniem zerkają na termometr..
Mistrzyni Ceremonii zaklina ogień, ten tańczy i snuje się nisko nad kominem… znak, że wędzenie przebiega prawidłowo..
Po kilku godzinach otwierania i zamykania drzwiczek wędzarni, oczekiwania, pilnowania jednostajnej temperatury i Najmłodszego Mistrza Ceremonii..
panowie wyjmują z wędzarni pięknie uwędzone, pachnace drewnem olchowym złociste pstrągi..
rozwieszają je pod Kuźni dachem aby ostygły..
zatem powstało pierwsze kulinarne dzieło :-))
Całej Trójce Mistrzów serdecznie dziękujemy!
Działamy z zapałem na wszystkich frontach, aby zdążyć na jutrzejsze wielkanocne śniadanie w nowym miejscu, w Kuźni.
Pierwsze palenie ognia powiodło się, od razu pojawili się chętni do przedwstępnej biesiady.
Spokojnych, radosnych, słonecznych Świąt!
Marzyła nam się letnia kuchnia z piecem opalanym drewnem, marzyła nam się jadalnia ze stołami biesiadnymi i otwartym ogniem, snuliśmy plany o wędzarni, o suszarni dla grzybów i owoców. Nasze plany powoli krystalizują się, w marcu rozpoczęliśmy prace budowy Kuźni, prace które powoli zmierzają ku końcowi. Kuźnia – tak właśnie nazywa się miejsce, gdzie tworzyć będziemy najróżniejsze dzieła, od kulinarnych począwszy….
Położymy jeszcze tylko kafle na posadzkę, blaty na stoły kuchenne, zamontujemy lampy, wniesiemy stoły i ławy, przyozdobimy nową izbę, osadzimy co trzeba tu i tam… i na śniadanie wielkanocne prosić będziemy :–))
Niejednokrotnie już dokonywałam różnorakich obserwacji fauny ze szczególnym umiłowaniem ptactwa przez okno, przez to właśnie okno na świat…
Tym razem przyglądam się mazurkom, ptakom z rodziny wróblowatych, które z wielkim zaangażowaniem zbierają materiał do wyściełania swojego gniazda. Gniazdo założyły w skrzynce lęgowej, którą powiesiliśmy na jednej z sosen, za trawnikiem.
Sierść Zorki wydaje się być najlepsza do umoszczenia gniazdka.
Od kilku dni pani i pan mazurek zbierają mech, źdźbła traw, sierść naszej psiny i lecą z tym łupem do budki lęgowej.
ZZa tego samego okna zaobserwowałam, że kiedy mazurkowa para jest bardzo zajęta i przejęta szukaniem budulca do budowy domu, do skrzynki lęgowej zakradła się wiewiórka. Ruda szelma weszła na drzewo, zajrzała do wnętrza budki i upewniwszy się, że nikogo w domu nie ma dała nura do środka. Ja w tym czasie pobiegłam po aparat.
Czekam i czekam, aż wiewiórka z budki wyjdzie. Co ona tam robi, czyżby ucieła sobie drzemkę? W końcu jest, trzyma coś w pyszczku, rozgląda się dookoła i wychodzi.
Wiewiórka siada na daszku budki i ze smakiem coś zjada…
Dociera do mnie, że niestety, ale jest to chyba jajo z pierwszego lęgu..
Po tym zdarzeniu mazurki opuściły gniazdo i zapewne szukają teraz innego, bardziej bezpiecznego miejsca.
Drodzy Sąsiedzi, co prawda nie wiem czy tu zaglądacie, jeśli tak to być może ucieszy Was ta notka.
Wiem natomiast, że obowiązki różnorakie i piętrzące się trudności nie pozwalają Wam być w miejscu, które tak kochacie, na Waszym własnym poletku, o którym myślicie przecież nieustannie będąc daleko stąd. Czy drzewka podrosły, czy padał deszcz, czy zakwitły już kwiaty? takie oraz miliony innych pytań zadajecie sobie codziennie. Będąc za płotem podejrzałam, a u niektórych Sąsiadów nawet ów płot przeskoczyłam ;–) podejrzałam co dzieje się na Waszej Ziemi .
U Ani, pod wierzbą rosochatą, gdzie bujnie zieleni się koniczyna…
U Małgosi i Witka w rozśpiewanym leśnym zakątku, gdzie dęby, brzozy, modrzewie, świerki, jałowce…
U Ewy i Piotra, na górce, w sosnowym lesie, w słonecznym blasku zacisznej polany…
U Magdy i Janka, na rozległej, romantycznej dolinie, nad stawem, gdzie świat stał się kolorowy …
