Od kilku dni, o różnych porach dnia lecz najczęściej o poranku, przez okno w kuchni obserwuję dzięcioła dużego jak przyczepiony do pnia drzewa z wielkim zaangażowaniem uderza dziobem, jak mi się z daleka wydaje, w korę i poszukuje smacznych kąsków, które tam się kryją, … tak sobie myślę…
I od kilku dni powtarza się ten sam scenariusz, powoli i cichutko otwieram drzwi od domu i bezszelestnie wychodzę na zewnątrz. Dzięcioł jednak jest bardzo czujny i ostrożny, zaraz odlatuje.
Wobec tego czekam na jego powrót w kuchni z aparatem przy szybie, po chwili przylatuje dokładnie w to samo miejsce.
…
…
…
…
Próbuję podejść go ponownie… ale ucieka. Oglądam dokładnie miejsce, w którym z takim zapałem pracuje. Okazuje się, że dzięcioł wcale pod korą nie szukał larw lecz rozłupywał szyszki. W naturalnej szczelinie sosny tkwi szyszka z wyraźnymi śladami rozłupywania. Nasiona szyszek to bardzo energetyczny pokarm, ale aby się do nich dostać, dzięcioł musi najpierw szyszkę zerwać, umieścić w miejscu nadającym się do rozłupania czyli tzw. kuźni i w końcu rozłupać by dobrać się do nasion.
…
…
…
Ptaki na kuźnie wybierają drzewa o grubej, spękanej korze, gdy dzięcioł przylatuje do kuźni, zazwyczaj tkwi w niej jeszcze poprzednia szyszka. Musi więc ją usunąć, a następnie zaklinować nową szyszkę w swoim ulubionym miejscu i przystąpić do rozkuwania jej łusek mocnymi uderzeniami dzioba. Pod drzewem znaleźć można stery rozkutych szyszek, obchodzę całe siedlisko i odkrywam kilka takich kuźni 🙂
…
